குமார் இவர் ஒரு தனியார் தகவல் தொழில் நுட்ப அலுவலகத்தில் ப்ராஜெக்ட் மேனேஜர் , அன்று வழக்கமான தனது பணியில் தீவிரமாக இருந்தார் , அவருடைய மொபைல் சைலென்ட் மோடில் இருந்தது , மணியை பார்க்காமல் வேலை செய்யும் சில வல்லுனர்கள் போலவே இவரும் இருந்தார் , எழுந்து வீட்டுக்கு போகலாம் என்று எண்ணி எழுந்தார் அப்போது மணி இரவு 8 :30 ஆகி இருந்தது , அப்போது வேலை நிமிர்த்தமான அழைப்பு வர மீண்டும் அமர்ந்தார் , எதற்சையாக அவரது மொபைல் எடுத்து பார்த்த பொது தெரிந்தது ,
அவரது வீட்டில் இருந்து 20 மிஸ் கால்கள், அதிர்ந்தார் குமார் என் இவ்வளவு மிஸ் கால்கள் வீட்டில் இருந்து , ஒரு sms வந்து இருந்தது , அதில் " Come Fast " என்ற வரி மட்டும் இருந்தது , வேகமாக கிளம்பினார் குமார் , அவரின் முத்த அதிகாரி அவரை அழைத்தார் , குமார் வீட்டுக்கு போக வேண்டும் என்றார் , முத்த அதிகாரி வேலையை முடித்து விட்டு போ என்றார் , இருக்கையில் அமர்ந்தார் குமார் மீண்டும் கைகள் செல்பேசி நோக்கி போயின , என்ன ஆயிற்று , குமாரின் மணம் பதற ஆரம்பித்தது , வேகமாக எழுந்து நடந்தார் தனது கார் நிறுத்தப்பட்டிருக்கும் இடத்தை நோக்கி , வீட்டில் தனியாக இருந்த நிறை மாத கர்ப்பிணியான தனது மனைவியின் மொபைல் போனுக்கு முயற்சி செய்த படியே , மொபைல் " No Answer " என்ற பதில் வந்தது , என்ன ஆனது குமாரின் மனைவிக்கு ...,
செல்லும் வழியில் தன்னை தானே நொந்து கொண்டார் குமார் , நான் தப்பு செய்து விட்டேன் , நிறை மாத கர்ப்பிணியான எனது மனைவியை பார்த்து கொள்ளாது எனது தவறு , பைத்தியமே பிடித்து விடும் போல இருந்தது குமாருக்கு , குமாரின் செல்பேசி சிணுங்க ஆரம்பித்தது , மறு முனையில் அவரின் முத்த அதிகாரி , தாங்கள் ஏன் வேலையை முடிக்காமல் சென்றீர்கள் நாளை இதற்கான விளக்கம் வேண்டும் என்றதுடன் இணைப்பை துண்டிதுக்கொண்டர் , குமாரின் கோபம் தலைகேறியது அவரது காரின் வேகமும் கூட , செல்லும் வழியெல்லாம் தனது மனைவியின் செல்பேசிக்கு முயற்சி செய்து கொண்டே சென்றார் , பதில் எதுவும் வரவில்லை , வீடும் வந்து விட்டது , காரில் இருந்து இரங்கி வேகமாக ஓடி சென்று பார்த்தார் குமார் , தான் மனைவிக்கு என்ன ஆகிற்று ....?
வீட்டின் அணைத்து பகுதியிலும் தேட ஆரம்பித்தார் குமார் , எங்கே அவள் ? சமையல் அறையில் ரத்த வெள்ளத்தில் கிடந்தாள், குமாரின் பதற்றம் அதிகமானது , எந்த அசைவும் இல்லை குமாரின் மனைவியிடம் , தனது மனைவியை மடியில் வைத்து சுய நினைவிற்கு கொண்டு வர முயற்சித்தார் குமார், எந்த பயனும் இல்லை , தனது மனைவியை தூக்கி சுமந்த படியே காருக்கும் , காரில் மருத்துவ மனைக்கும் செல்ல ஆரம்பித்தார் , காரின் வேகம் அதிகரித்தது , அதற்குள் சிக்னல் ஒன்றில் சிவப்பு விளக்கு விளவே நொந்து போனார் குமார் , கண்களில் கண்ணீர் , தனது வெள்ளை சட்டை முழுவதும் மனைவியின் ரத்தம் , பச்சை சிக்னல் விளவே மீண்டும் காரின் வேகம் கூடியது , மருத்துவ மனையும் வந்தது , வேகமாக ஹரேன் அடித்தார் யாரும் வர வில்லை , மருத்துவமனையின் வாயிலில் போய் தட்டி பார்த்தார் யாரும் வர வில்லை , மருத்துவமனை தொலை பேசி எண்ணுக்கு அழைத்து பார்த்தார் எந்த பதிலும் இல்லை , மணி 12 :00 இரவு , அனைவரும் உறங்கிக்கொண்டு இருப்பார்கள் , குமாரின் கண்கள் நீர் வெள்ளத்தில் தனது மனைவியை பார்த்தது ,என்ன செய்வது ...?
மருத்துவமனை சுவரை எப்படியாவது தண்டி உள்ளே இருக்கும் மருத்துவரை அழைத்து வரலாம் , சுவரின் உயரமோ குமாரின் உயரத்தை விட அதிகமாக இருந்தது , தனது காரை எடுத்து சுவரின் ஓரம் நிறுத்தி அதன் மீது ஏறி மருத்துவமனையின் உள்ளே குதித்தார் , சுவற்றில் அவர் உரசி கை கால் எல்லாம் ஒரே சிராய்ப்பு , குமாரின் கை கால்களில் இருந்து ரத்தம் வர ஆரம்பித்தது , குமாருக்கு தெரியவில்லை தனக்கு ரத்தம் வருவது கூட , உள்ளே இருந்த மருத்துவரை அழைத்து வந்தார் , மருத்துவமனை வாயில் திறக்கப்பட்டது , குமாரின் மனைவி தீவிர சிகிசை பிரிவில் அனுமதிக்க பட்டார் ..., தனது மனைவியும் குழந்தையும் தன்னிடமே வர வேண்டும் என்று வேண்டி கொண்டார் , தான் மனைவி மருத்துவமனையில் அனுமதிக்க பாட்டு இருப்பதை தனது தாய் தந்தையருக்கு தொலை பேசியில் அழைத்து சொல்லி இருந்தார் , குமாரின் மனைவியின் தாய் தந்தைக்கும் கூட ...,
மருத்துவர் வெளியில் வந்தார் , குமாரின்
உயிர் அவரிடமே இல்லை , மருத்துவரின் கைகளை பற்றி கொண்டு குமார் கேட்டார் தனது மனைவியின் ஆரோக்கியம் பற்றி , உங்களுக்கு அழகான ஆண் குழந்தை பிறந்து உள்ளது , என் மனைவி ..? என்றார் குமார் , அவர்கள் இன்னமும் சுய நினைவு திரும்ப இல்லை , காலை 6 :00 மணிக்குதான் எதுவும் சொல்ல முடியும் என்றர் மருத்துவர் , குமாரிடம் அவரின் குழந்தையை குடுத்தார்கள் ,
குழந்தையை வாங்கிய குமார் நீர் நிரம்பிய கண்களுடன் தனது மனைவியையே பார்த்து கொண்டு இருந்தார் , பொழுது விடிந்தது குமாரின் உறவினர்கள் அனைவரும் வந்து விட்டனர் , மருத்துவர் வெளியே வந்தார் , குமாரின் நெஞ்சம் பட படக்க ஆரம்பித்தது , தனது மனைவி இல்லாத உலகை குமாரால் நினைத்து கூட பார்க்க முடியாது , நீங்கள் மட்டும் போய் உங்கள் மனைவியை பார்க்கலாம் , டாக்டர் ,பயத்துடன் குமார், ஒன்னும் இல்லை போய் பாருங்கள் , குமார் தனது மனைவி இருந்த அறைக்குள் நுழைந்தார் , சூரியன் ஒளிதர கிளம்பியது , சூரிய ஒளி அறைக்குள் வந்தது கண் விழித்தல் குமாரின் மனைவி , இப்போதுதான்
உயிர் வந்தது குமாருக்கு , மனிவியின் கைகளை பற்றி கொண்டார் குமார் , என்னை மன்னித்து விடு என்று சிறு பிள்ளை போல அழ ஆரம்பித்தார் , குமார் மனைவின் கைகள் குமாரின் கண்ணீர் துடைக்க ஆரம்பித்தன , வேகமாக சென்று தனது குழந்தையை வங்கி வந்து மனைவியிடம் கட்டினார் குமார் , குழந்தையுடன் தனது மனைவியின் நெற்றியில் முத்தமிட்டார் குமார் ...,
இன்னம் ஒரு வரம் கழித்து நீங்கள் வீட்டுக்கு போகலாம் என்றர் மருத்துவர் ..,
அந்த ஒருவாரம் குமார் அலுவலகம் செல்லவே இல்லை ...,
வீட்டுக்கு வந்த பிறகு குமார் தனது கணியில் , தனது ஈமெயில் பார்த்து கொண்டு இருந்தார் , அதில் ஒரு மெயில் அவருடைய அலுவலகத்தில் இருந்து , என் வரவில்லை அலுவலகத்திற்கு எங்களுக்கு விளக்கம் வேண்டும் என்று இருந்தது , அவரருகில் அவரது மனைவி வந்து அமர்ந்தார் , எதார்த்தமாக தனது கணவனின் கை கால்களில் காயம் இருப்பதை கண்டு அதிர்ந்து எப்படி வந்தது என்று கேட்டார் நடந்ததை சொல்லி முடித்தார் குமார் , குமார் மனைவியின் கண்கள் நீரால் நிரம்பின , குமாரின் நெற்றியில் முத்தமிட்டு " I LOVE you " என்றார்...,
அலுவலகத்தில் இருந்து வந்த மைலுக்கு பதில் குடுத்தார் குமார் எனது வேலையை நான் ராஜினாமா செய்கிறேன் ....,
குறிப்பு : இது ஒரு உண்மை கதை ....,
